คิดถึงทุกปี

คิดถึงทุกปี..
(บินหลา สันกาลาคีรี)

ย้อนไปเมื่อสักสองปีมาแล้ว ครั้งแรกที่ฉันได้รู้จักกับหนังสือที่มีชื่อว่า " คิดถึงทุกปี " พ็อกเก็จบุ๊คขนาดกำลังดี รวมเรื่องสั้นของนักเขียนรางวัลซีไรท์ นามว่า บินหลา สันกาลาคีรี เป็นเพราะมันถูกวางแยกออกจากกลุ่มกองหนังสือมากมายในออฟฟิสที่กรุงเทพ และฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อน แต่สะดุดตาที่ชื่อหนังสือ จึงทำให้ต้องหยิบขึ้นมาพลิกดูอย่างคร่าวๆ ยังไม่ทันที่จะได้อ่านหน้าแรกอย่างจริงจัง หนังสือในมือของฉันก็ถูกนำไปห่ออย่างประณีตด้วยกระดาษสีน้ำตาลและบรรจุลงกล่องพัศดุส่งไปรษณีย์พร้อมส่งไปยังต่างประเทศ โดยพี่สาวคนสนิทคนหนึ่ง เธอบอกว่า เธอกำลังจะส่งหนังสือเล่มนี้ ให้่กับเพื่อนเก่าคนหนึ่งที่อยู่ไกลและไม่ได้พบเจอกันมาหลายปี แต่ก็คิดถึงเสมอ การรู้จักชื่อหนังสือเพียงผิวเผินในวันนั้นกลับทำให้ฉันสนใจอยากจะรู้ว่าในหนังสือเล่มนี้มีเรื่องราวแบบไหนซ่อนอยู่ แต่ที่แน่ๆคงจะต้องเกี่ยวกับคำว่า "คิดถึง"คำสั้นๆแต่ใจความลึกซึ้งอย่างแน่นอน
ฉันพบหนังสือเล่มนี้วางอยู่ในร้านเล็กๆที่จังหวัดเชียงใหม่จึงไม่รั้งรอที่จะนำมันกลับมาบ้านด้วย และได้เริ่มอ่านอย่างตั้งใจและประทับใจตั้งแต่บรรทัดแรกของบทนำคือ

ข้าพเจ้า "รัก" คำว่า"คิดถึง"
และมักจะ"คิดถึง"คำว่า"รัก"

เมื่อเริ่มต้นอ่านตั้งแต่บทแรกจนบทสุดท้าย ต้องบอกว่าเป็นหนังสือที่ทั้งอ่านสนุกน่าติดตาม ด้วยการดำเนินเรื่องที่เป็นเอกลักษณ์ ภาษาถ้อยคำที่ใช้ ทำให้ผู้อ่านนึกจินนาการณ์ภาพในหัวตามได้อย่างสนุกสนาน และการจบเรื่องหลายๆแบบ หักมุมบ้าง ชุ่มชื่นหัวใจบ้าง ตั้งคำถามบ้าง แต่ยังคงกลิ่นอายเฉพาะตัวของผู้เขียนอยู่ในทุกบรรทัด เรื่องสั้นแต่ละเรื่อง ส่วนมากพูดถึงความสัมพันธ์ในหลากแง่มุม มีความหมายแฝงแง่คิดดีๆ ในหลายๆด้าน แต่โดยส่วนมากจะเจือปนความรุ้สึกเศร้าเหงาอยู่ด้วยอย่างบอกไม่ถูก ยกตัวอย่างหนึ่งในเรื่องสั้น ชื่อว่า "สัตว์สองนอ" พูดถึงแง่คิดเกี่ยวกับความถูกต้องของแต่ละคน ทำให้เราตั้งคำถามกับตัว เองว่า สิ่งที่เรามองว่าถูกนั้นเป็นความถูกต้องที่แท้จริงหรือ? หรือแม่แต่สิ่งที่เรามองว่าผิด มองว่าเพี้ยน มองว่าแปลกแท้จริงตัวเราเองหรือเปล่าที่ผิด และยังแฝงแง่คิดในการหันมามองตัวเอง พิจรณาตัวเองอย่างยอมรับในความจริง และยอมรับในความคิดของคนอื่น เรื่องสั้น "สัตว์สองนอ"ได้รับรางวัลชมเชยเรื่องสั้นประจำปี ในปี พ.ศ.2537 ของสมาคมภาษาและหนังสืออีกด้วย
ขอยกตัวอย่างอีกสักเรื่องที่มีชื่อเดียวกับหนังสือคือ"คิดถึงทุกปี"เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ความรักความสัมพันธ์ ประโยคหนึ่งในเรื่องที่พูดว่า

" การทะนุถนอมคนที่เรารักมันเป็นเรื่องปรกติ แต่การถนอมหัวใจคนที่เราไม่ได้รัก ใครจะทำได้สักกี่หน "

ประโยคข้างต้นทำให้ฉันได้ฉุกคิดว่า หัวใจคนเรานั้นเป็นสิ่งที่ซ้อนและลึกลับยิ่งกว่าสิ่งไหน สิ่งที่เรามองเห็น อาจะไม่ใช่สิ่งที่เราคิดว่าเป็นอยู่ เพราะบางอย่างไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตา แต่หากต้องใช้ควารู้สึก ใช้ใจในการรับรู้ และอาจตั้งคำถามอีกว่า เราจะเลือกคนที่ทะนุถนอมเราหรือเราจะเลือกคนที่รักเรา อย่างไรก็ตาม แม้ในความลึกซึ้งทั้งสองรูปแบบจะมีความเจ็บปวดลึกๆซ่อนอยู่ แต่ก็ถือเป็นสิ่งดีที่จะได้รับการทะนุถนอมหรือความรักจากใครสักคน นอกจากนี้ยังมีเรื่องสั้นหลากอารมณ์อีกรวมทั้งหมด 9 เรื่อง เมื่ออ่านจบครบทุกเรื่องแล้วจะได้รับความเต็มอิ่มทั้งในด้านอารมณ์และแง่คิดอย่างแน่นอน และจะเป็นหนังสือที่ฉัน (และค่อนข้างมั่นใจว่าคุณและใครอีกหลายคนก็เช่นกัน) จะต้องหยิบมาอ่านซ้ำๆอย่างไม่รู้เบื่อแน่นอน

ไม่ว่าจะ เพราะคิดถึงจึง รัก หรือ รักจึงคิดถึง หรืออาจจะ ขอแค่ คิดถึงก็แล้วแต่ ฉันเชื่อว่าการให้ความรู้สึกดีๆต่อกันนั้นเป็นสิ่งที่ดีไม่ว่าจะแสดงออกให้รับรู้ หรือ เก็บเอาไว้ในส่วนลึกของจิตรใจก็ตาม ไม่ว่าอย่างไร เราก็ระรึกเสมอ ว่าเรามีใครทีเรา

"คิดถึงทุกปี"


(ps.ตีพิมพ์ใน HIP Magazine ฉบับ กันยายน 2552)