Sunday, April 4, 2010

where


มันเหมือนภาพซ้ำซ้อน ที่สะท้อนเข้ามาหลายต่อหลายครั้ง
ความรู้สึกที่คุ้ยเคย แต่ก็ไม่เคยชิน...

ตวามเจ็บปวด...

ในโลกนี้ มีความเจ็บปวดอันใด ที่ มากมายทรมารไปกว่า เจ็บเพราะ รัก อีกหรือ
ไม่ใช่แค่ รักของหนุ่มสาว แต่ทั้งหมด,,,พ่อแม่ รักลูก รักเพื่อน แม้แต่รักตัวเอง ก็เจ็บปวดได้หากสัดส่วนของมันไม่ลงตัว

ฉันเกิดมาในโลกใบเล็กๆที่มองเห็นความรักหลายรูปแบบ แบบแรกที่เห็นก็คือความรักที่ไม่สมประกอบ
ความรักที่มีแต่น้ำตา แย่งชิง ฉันคิดในหัวเสมอว่า หากเมื่อไหร่ที่ฉันมีความรัก ความรักของฉันจะสมบูรณ์แบบ
ฉํนจะดูแลมันให้ดีที่สุด,,,ใช่ และฉันก็ทำเช่นนั้นจริงๆ และ ตลอดมา...

แต่โลกใบที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆของฉัน สอนให้รู้ว่า "มึงคิดผิด" ไม่มีหรอกความรักที่สมบูรณ์แบบ ไม่มีฉากจบแบบhappy ending ในโลกนี้มีแต่ความรักที่พอเหมาะและลงตัว ที่ดูจะสมบูรณ์ที่สุดในแบบของแต่ละคน

ฉันเชื่อ...และดูแลความรักให้พอดีอยู่เสมอ
แต่ ใช่ว่า คำว่า พอดี จะ ดีพอ สำหรับทุกคน

ไม่ว่าจะผิดหวัง เสียใจ มาไม่รู้กี่ครั้ง ฉันก็ตั้งใจที่จะทำให้ดีที่สุดกับความรักครั้งใหม่ที่เข้ามา
แต่ดูเหมือนว่า สิ่งที่ทำไปไม่มีคุณค่าอะไรขึ้นมา มันอาจมีคุณค่าแค่ในช่วงเวลาหนึ่ง อาจจะสองสามปี หรือ แม้แต่ สองสามวัน แต่หลังจากนั้นมันจะหายไปเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นเสมอ....เพราะอะไร ทำไม คำถามโง่ๆที่ดังขึ้นมาในหัวทุกครั้ง..

เหนื่อย...

หากการที่เชื่อมั่นในความรัก มันเป็นการทำร้ายตัวเองอยู่ทุกวัน ฉันจะเชื่อมันอยู่ดีไหม?
หรือต้องทำหัวใจให้ด้านชาต่อความรู้สึกทั้งมวล...ไม่หวั่นไหว ไม่อ่อนไหว ไม่อ่อนแอ
...ทำได้จริงหรือ

หรือยิ่งพยายามบอกตัวเองว่า ฉันไม่อ่อนไหว ฉันไม่อ่อนแอ ฉันไม่มีความรัก ก็ยิ่ง อ่อนไหว มากกเท่านั้น...
ในชีวิตคนเราหากปราศจากความรักมันจะเป็นยังไง อย่างน้อย เราก็ต้องรักตัวเองบ้างอย่างนั้นใช่มั้ย
หรือ รัก ที่จะเล่นเกมความรัก ... แล้วจะต้องเล่นกันไปถึงเมื่อไหร่ จะต้องเจ็บ ต้องโดนทำร้าย หรือ ทำร้ายหัวใจใครไปอีกเมื่อไหร่...

ถ้าในโลกนี้ไม่มีความรักที่แท้จริง..หรือไม่มีใครต้องการ ฉันคงจะเกิดมาผิดที่ และ ไม่มีประโยชน์
หรือที่แท้มีอยู่มากมาย เพียงแต่ ไม่มีสำหรับฉัน... หากเป็นอย่างนั้น การไม่รักใครอีก ก็อาจจะเป็นหนทางเดียวที่เหลืออยู่...

คนเราเกิดมา จะรู้สึกรักใครจริงๆ และคิดว่ามันเป็นรักแท้ได้สักกี่ครั้ง.,,ฉันเคยมาแล้ว และมัน คงไม่มีความหมายอะไรอีก...



...............

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home